Homepagina
Niets is voor altijd
maar jij
jij zult hier altijd zijn
in mij
of je nu bij me bent
of niet
en hoe ik je ook missen zou
als jij me zou verlaten.
Niets is voor altijd
maar jij
jij gaat nooit meer weg
uit mij
of we nu samen zijn
of niet
en waar ik je ook zoeken zou
als ik jou kwijt zou raken.
Nee, niets is voor altijd
maar jij
jij blijft in mijn gedachten
tot de vergetelheid je uitwist
jou draag ik bij me
tot je wegzweeft
op mijn laatste ademtocht.
Want alles gaat voorbij
behalve jij
jij zult hier altijd zijn.
Gedicht: J. van Vliet
Lino: Marjon Euser
Daar zit je, roerloos in je donkere woning
de krant onleesbaar voor je uitgespreid.
Je zou al niet meer weten
wat je als laatste hebt gelezen
dat doet er ook niet toe
nu je gestold bent in de tijd.
Dagen zijn voorbij gegaan sinds je laatste adem
je slaapt al een paar nachten
in de stoel vlak bij het raam.
Maak je geen zorgen, je zoon zal je snel bellen
en als hij geen gehoor krijgt
zal hij wel alarm slaan.
Daar zit je, sprakeloos in de vertrouwde kamer
het laatste restje eten koud geworden op je bord.
Zo wacht je rustig af tot iemand je zal vinden
maar nu weet niemand nog
dat jij nooit meer wakker wordt.
Gedicht: J. van Vliet
Lino: Marjon Euser
Noord
Laat me los zoals je me hebt vastgehouden
zie niet om naar wat er niet meer is
zoek me niet, ik ben voorgoed verdwenen
door je vingers en je hart geglipt.
Laat me los zoals je nooit hebt losgelaten
verlies mijn stem en mijn gezicht
roep me niet, ik ben voorgoed veranderd
in een man die niet de jouwe is.
Buig je hoofd en sluit je ogen
denk me weg tot ik ben uitgewist
als je weer opkijkt zal je uitzicht leeg zijn
voorbij die leegte schijnt je licht.
Gedicht: J. van Vliet
Lino: Portrait of a poet-Marjon Euser
Voor een dag van morgen
Wanneer ik morgen doodga,
vertel dan aan de bomen
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan de wind,
die in de bomen klimt
of uit de takken valt,
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan een kind
dat jong genoeg is om het te begrijpen.
Vertel het aan een dier,
misschien alleen door het aan te kijken.
Vertel het aan de huizen van steen,
vertel het aan de stad
hoe lief ik je had.
Maar zeg het aan geen mens,
ze zouden je niet geloven.
Ze zouden niet willen geloven dat
alleen maar een man
alleen maar een vrouw
dat een mens een mens zo liefhad
als ik jou.
Gedicht: Hans Andreus
LAMENTO
Hier nu langs het lange diepe water
dat ik dacht dat ik dacht dat je altijd maar
dat je altijd maar
hier nu langs het lange diepe water
waar achter oeverriet achter oeverriet de zon
dat ik dacht dat je altijd maar altijd
dat altijd maar je ogen je ogen en de lucht
altijd maar je ogen en de lucht
altijd maar rimpelend in het water rimpelend
dat altijd in levende stilte
dat ik altijd zou leven in levende stilte
dat je altijd maar dat wuivend oeverriet altijd maar
langs het lange diepe water dat altijd maar je huid
dat altijd maar in de middag je huid
altijd maar in de zomer in de middag je huid
dat altijd maar je ogen zouden breken
dat altijd van geluk je ogen zouden breken
altijd maar in de roerloze middag
langs het lange diepe water dat ik dacht
dat ik dacht dat je altijd maar
dat ik dacht dat geluk altijd maar
dat altijd maar het licht roerloos in de middag
dat altijd maar het middaglicht je okeren schouder
je okeren schouder altijd in het middaglicht
dat altijd maar je kreet hangend
altijd maar je vogelkreet hangend
in de middag in de zomer in de lucht
dat altijd maar de levende lucht dat altijd maar
altijd maar het rimpelende water
de middag je huid
ik dacht dat alles altijd maar ik dacht dat nooit
hier nu langs het lange diepe water dat nooit
ik dacht dat altijd dat nooit dat je nooit
dat nooit vorst dat geen ijs ooit het water
hier nu langs het lange diepe water dacht ik nooit
dat sneeuw ooit de cipres dacht ik nooit
dat sneeuw nooit de cipres dat je nooit meer
Gedicht: Remco Campert